Zbigniew Pronaszek urodził się 27.05.1885 r w Derebczynie na Podolu, polski malarz, rzeźbiarz, grafik, scenograf i pedagog.

Studiował w Kijowie, następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Odbył podróż do Włoch i Francji, gdzie zapoznał się ze sztuką włoską. Był współzałożycielem ugrupowania Formiści oraz członkiem ugrupowania Zwornik, skupiającego artystów zainteresowanych problemami koloru i faktury. Profesor Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie, od 1945 roku wykładał w ASP w Krakowie.

Podczas I wojny światowej przebywał wraz z bratem w Zakopanem, gdzie zetknął się ze sztuką podhalańską, której pierwiastki włączył do sztuki formistycznej. Po rozpadzie Formistów w jego malarstwie zaczął dominować koloryzm. Jednak w przeciwieństwie do kapistów stosował ograniczoną gamę barwną, wydobywając z niej bogactwo odcieni. Znane jego dzieła to: Portret żony, Martwa natura z gruszkami i fajką, Gitarzysta. Uprawiał także malarstwo monumentalne - plafony w zamku królewskim na Wawelu, zajmował się też rzeźbą. Do jego najlepszych dzieł rzeźbiarskich należy projekt pomnika Adama Mickiewicza w Wilnie.

Zmarł 8.02.1958 r w Krakowie.