Alina Szapocznikow
| 
| Odsłony: 2933
Alina Szapocznikow urodziła się 16.05.1926 r., w Kaliszu, polska oryginalna, współczesna rzeźbiarka.
Lata drugiej wojny światowej przeżyła w obozach koncentracyjnych Buchenwaldu i Oświęcimia. Rzeźbę studiowała w Pradze, następnie w Paryżu. Jej rzeźba przechodziła zmienną ewolucję. Pierwszą pracę artystki znamy tylko z fotografii, szkic gliniany „W obozie”.
Wczesne dzieła cechowała statyka: „Pierwsza miłość”, z czasem coraz bardziej dramatyzowała swoje kreacje rzeźbiarskie. Kształty stawały się postrzępione, o nierównej jakby nadżartej powierzchni. Uwidoczniło się to w pracach: „Maria Magdalena”, „Balet”, „Protest”, „Grupa tragiczna”, „Kadłuby”, „Ekshumowany”.
W połowie lata sześćdziesiątych formy nabierają płynności, nawiązując do kształtów biologicznych i oddalają się od klasycznego kanonu. Dają znać o sobie coraz wyraźniejsze tendencje do deformacji i abstrakcji, do brył ostrych, drapieżnych, oderwanych od tradycyjnej podstawy przez umieszczanie ich na stalowych prętach nad ziemią: „Derwisz”, „Krocząca gwiazda”. Pewien wpływ na rzeźbę Szapocznikow miał pop-art, co znalazło wyraz w pracach: „Faruk”, „Nędzarz”, „Goldfinger”, „Filozof”, „Człowiek z instrumentem”.
W latach 1966-1968 powstają prace o charakterystycznych tytułach: „Usta iluminowane”, „Autoportrety”, „Popiersia świecące”. Przedstawiają one pewne fragmenty postaci ludzkiej, np. wyolbrzymione usta, odtworzone naturalistycznie przy zastosowaniu techniki odlewu z modela, kadłuby kobiece, zwielokrotnione, pofałdowane brzuchy. Są to wierne niekiedy odlewy własnego ciała artystki, w których zostawiła jakby cząstkę samej siebie. W ostatnich zaś pracach nastąpił zwrot w stronę cielesności i fizycznego faktu ludzkiej egzystencji, cykl „Zielnika”.
Zmarła 2.03.1973 r., w Praz-Coutant we Francji.
Designer of Dreams