Henryk Kuna prawdopodobnie urodził się 1879 r. polski rzeźbiarz.

Rzeźbę tego artysty cechuje liryzm, wdzięk i zwarta syntetyczna bryła, nawiązująca do dzieł klasyki greckiej.

Typowe dla tego twórcy są łagodne modelowane głowy dziewczęce z opuszczonymi powiekami i lekkim, niewidocznym prawie uśmiechem. Artysta po mistrzowsku oddawał takie stany psychiczne, jak: zaduma, kontemplacja. Inną właściwością jego dzieł były miękkie, opływowe kontury, dążenie do stylizacji i dekoracyjności. W 1902 r. uzyskał nagrodę za pracę pt. „Zdjęcie z krzyża”.

W Paryżu uległ wpływowi A. Rodina, co uwidoczniło się w „Popiersiu kobiety”, odznaczającym się jakby malarską fakturą grającej światłocieniami efektami. Jego własny styl uwidocznił się np. w dziele „Tors kobiety”, nawiązujący do sztuki średniowiecznej i helleńskiej. W Warszawie stworzył słynny wówczas posąg „Jutrzenka”.

Podczas trzeciego pobytu w Paryżu, stworzył najlepsze rzeźby: „Atalanta”, „Dziewczyna w wianku”, „Różowy marmur”, „Rytm”. Ta ostatnia rzeźba przyniosła artyście w roku 1925 Grand Prix i Legię Honorową na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych w Paryżu. W 1931 roku za całokształt swej twórczości rzeźbiarskiej otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta.

Zmarł 17.12.1945 r. Toruniu.