Antoni Kurzawa urodził się 10.05.1842 r. w Turzy k. Gorlic, wybitny polski rzeźbiarz, pochodzący z nizin społecznych.

Otaczająca natura, piękno przyrody, środowisko, miały wpływ na rozwój wrodzonego poczucia piękna bardziej niż Akademia Sztuk Pięknych, do której się dostał dzięki pomocy ludzi majętnych.

W 1863 r. przedstawił publiczności rzeźbę „Kobieta modląca się” Wykonywał nagrobki na cmentarzu Łyczakowskim. Stworzył szereg dzieł: „Św. Magdalena spotykająca Chrystusa po zmartwychwstaniu”, „Portret Walerego Wielogłowskiego”, „Samson rozdzierający lwią paszczę”, „Pocałunek Judasza”.

W stolicy zdobył popularność pełnymi impetu i życia figurkami tańców polskich: „Mazur”, „Oberek”, „Polonez”. Wykonywał też płaskorzeźby historyczne: „Somosierra”, „Pożar Moskwy”, „Próba lancy”, „Przejście przez Wilię”. W Warszawie współpracował z firmą odlewniczą Frageta, dla której projektował „Zastawę Sobieskiego”, z epizodem bitwy pod Wiedniem.

Za najwybitniejsze jego dzieło uznaje się rzeźbę: „Mickiewicz budzący geniusz poezji”, wystawił ją w 1890 r. w konkursie rzeźbiarskim Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Roztrzaskał ją gdy nie przyznano mu I miejsca, wkrótce zapadł na chorobę psychiczną, która zahamował działalność twórczą. Pod wpływem przyjaźni z J. Chełmońskim stworzył jeszcze jedno większe działo: „Siewca”.

W połowie 1897 r. został umieszczony w zakładzie dla starców i nieuleczalnie chorych. Zmarł 13.02.1898 r w Krakowie. Na mogile artysty w 1903 r. ustawiono jego rzeźbę „Geniusz zrywający pęta”.