Bolesław Biegas, właściwie Bolesław Biegalski urodził się 29.03.1877 r. polski rzeźbiarz.

Pochodzi z ubogiej rodziny muzykanta. Nad osieroconym Bolesławem przejął pieczę

lekarz – społecznik Franciszek Rajkowski z Ciechanowa. Ucząc się czytania i pisania, rzeźbił, jego pierwsze prace to „Przymierzanie”, „Natrząsanie”, „Wykalanie”, „Stara baba stawiająca garnek na brzuchu chorej”, „Hagar”, „Kobieta z dzbankiem”, „Oberek”, „Odpoczynek”. Prace te zostały pokazane na wystawie higienicznej w Warszawie w roku 1896 i zwróciły uwagę na kilkunastoletniego pastuszka. Jesienią tego roku rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wyróżniał się zdolnościami otrzymując nagrody i medale.

Musiał ustąpić z uczelni nie chcąc podporządkować się regułom studiów akademickich. Po otrzymaniu stypendium, wyjechał do Paryża, gdzie zdobył niezwykły rozgłos i powodzenie swoimi secesyjno-symbolicznymi kompozycjami. W swych dziełach zachował bardzo indywidualną formę. Wykonywał kompozycje symboliczne: „Jesień”, „Rozmowa myśli”, „Noc”. Inne zaś prace, np. „Ziemia”, „Miłość śmierci”, „Pałace zaczarowane”, o dwadzieścia lat wcześniej realizowały wizje bliskie wyobraźni surrealistów.

Zmarł 30.09.1954 r. w Paryżu.